Elise Lambrecht – Lambrecht Accountants

In de reeks ‘Jong & vennoot’ laten we de jonge wolven van de accountancy aan het woord. Wie zijn ze, hoe zijn ze gestart en is dat nu een voordeel of toch misschien een nadeel, vennoot worden op jonge leeftijd?

Twee en een half jaar geleden startte Elise Lambrecht samen met haar broer Robin een nieuw accountancykantoor op. Toen in Tielt, vandaag is het kantoor in Meulebeke gevestigd.

Een eigen kantoor Elise, waarom?

“We zijn opgegroeid in de accountancy. Onze ouders hadden een kantoor, dat in een grotere groep is opgegaan. Robin en ik zijn bij kantoren gaan werken, maar dat waren grotere, en dat bleek niet echt ons ding. Het was november 2020, corona, en ik was zwanger van m’n eerste kindje. Het ideale moment, vonden we, om zelf een kantoor te starten. Want dan kon ik wat langer thuis blijven: we hadden nog niet veel klanten. Maar al snel merkten we dat er vraag was naar een jong, kleinschalig en digitaal kantoor.”

Jullie hebben toch wel een risico genomen?

“Durven springen hé. We zijn met nul klanten gestart, op een paar kennissen na. Een kantoor overnemen wilden we niet, omdat je dan klanten moet overtuigen om voor jou te kiezen. Terwijl we mikken op ondernemers die zelf al volledig digitaal mee zijn. Die weten wat de voordelen zijn van digitaal boekhouden, en ons kiezen voor ons advies. Zodat wij ons zo weinig mogelijk moeten bezighouden met inboekwerk, en kunnen doen waar we goed in zijn: de klant adviseren, zodat dat z’n cijfers ten goede komt.”

Als quasi onmogelijk. Zo wordt het oprichten van een nieuw accountancykantoor vandaag vaak omschreven. Niet het minst door software- en andere kosten. Wat is jullie geheim?

“We wisten uiteraard niet zeker of het ons zou lukken. Het was wel een voordeel dat onze ouders een kantoor hadden, helemaal nieuw was het niet. Zware softwarekosten? Als je goed de pakketten vergelijkt, vind je er ook die per klant factureren. Je hebt uiteraard genoeg klanten nodig om alle kosten te kunnen dragen. Maar dat je als klein, onafhankelijk kantoor de digitale tools niet meer kunt betalen? Dat is een mythe. Bangmakerij. Wij hebben weinig overheadkosten, zo moeten we geen marketingverantwoordelijke betalen. In grote kantoren moeten de accountants heel het bedrijf financieren.”

“Begrijp me niet verkeerd: de softwarekosten zijn een serieuze dobber hé, maar ze zijn haalbaar omdat we door die tools zoveel administratief werk uitsparen, en we ons advies vlotter en sneller kunnen geven.”

“De opstartperiode was uitdagend, dat ga ik niet ontkennen. Je moet je klanten meekrijgen, geloofwaardigheid opbouwen, je ziet de eerste factureren van de software binnenkomen … Maar als je in jezelf gelooft, de klanten volgen en je weet dat je je job kan, lukt het wel.”

Een nieuwe klant is een digitale klant, bij jullie.

“Als je als nieuwe klant met ons wil werken, is het vandaag enkel via Yuki, en de klanten doen dat. Zelfs de wat oudere. De non-believers verdwijnen. Als kantoor willen we een toekomst, en dus werken we digitaal. Als we onszelf profileren als jong en modern kantoor, maar een oud pakket zouden gebruiken en de klant vragen om z’n factuurmap binnen te steken … Dat zou misschien goedkoper zijn voor ons, maar dan klopt ons verhaal niet.”

“Jonge ondernemers willen niet meer bezig zijn met hun facturen af te printen, er gaatjes in te doen, ze in de map steken, naar de boekhouder brengen … Tegen dat je alles terug hebt … Je weet niet meer hoe het zit want je papieren liggen bij de boekhouder. En gelijk hebben ze: de voordelen van digitaal boekhouden zijn enorm.”

Hebben jullie moeten opboksen tegen vooroordelen vanwege jullie leeftijd? Jij was 28 en je broer 31 bij de opstart van het kantoor.

“De meeste mensen die op gesprek kwamen, zijn klant geworden, omdat we ze konden overtuigen met onze kennis. We weten waarover we spreken. Ook onze achtergrond in de accountancy speelde mee. Het kan dat er mensen niet gekomen zijn doordat we nog jong waren, dat weten we uiteraard niet. Onze voornaamste doelgroep bestaat uit jongere ondernemers, die we volledig begeleiden op hun traject. We zien ze groeien en helpen hen daarbij. Ze lopen dezelfde weg als wij. We hebben ook wel ondernemers die de pensioenleeftijd naderen, maar niet zo veel. Vaak hebben die al hun eigen visie en manier van werken waar ze niet graag van afwijken. Ze zien het bijvoorbeeld niet meer zitten om digitaal te gaan. Ons advies vertrekt altijd vanuit een digitale boekhouding. Digitale dossiers, dat zijn dossiers die altijd up-to-date zijn. Als een klant belt met de vraag of hij een investering kan doen, kunnen we daar snel op antwoorden. Eens een dossier loopt, heb je er administratief niet veel werk meer aan. En kunnen we onze tijd gebruiken voor advies.”

Op welke sectoren mikken jullie?

“Dat is divers, maar we hebben veel management– en consultancyvennootschappen en bouwbedrijven als klant. We zijn in Tielt begonnen en zitten nu in Meulebeke, en 90% van onze klanten komt van binnen een straal van 15 kilometer. Heel lokaal dus.”

Hoe verloopt de taakverdeling tussen jou en je broer?

“Doordat we elkaar zo goed kennen, weten we wat ieders sterktes en zwaktes zijn. We voelen elkaar perfect aan. Ondertussen hebben we ook twee medewerkers. Robin en ik proberen van alle dossiers op de hoogte te zijn. Ik in grote lijnen van die van hem en vice versa. Recent heeft Robin enkele overnames begeleid, een volgende overname zal voor hem zijn. En ik heb een aantal fusies gedaan, dat zal straks eerder opnieuw bij mij terechtkomen.”

Hoe zit het met de werkdruk?

“Die moet haalbaar blijven. In onze sector heb je het soms zo druk dat het niet meer plezant is. Omdat we met twee vennoten zijn, ligt de druk bij ons wel nooit bij één iemand. Voor ons is het essentieel dat het aangenaam blijft en dat onze medewerkers en wij graag komen werken. Je zit haast meer op kantoor dan thuis: dan moet de sfeer toch goed zijn. Van het moment dat we merken dat het te druk wordt, gaan we op zoek naar een extra medewerker, of voeren we een klantenstop in. Nu, door onze digitale manier van werken zijn bijvoorbeeld de btw-periodes niet meer extreem druk. Alle administratieve tekorten waar je veel tijd mee verliest, zijn dan al opgelost.”

“Ik ben ervan overtuigd dat veel jonge mensen afhaken in de accountancy omdat ze te vroeg te veel druk ervaren. Robin en ik gaan niet heel ons weekend opofferen of elke avond tot 22 uur werken. We bewaken de grenzen. We hebben allebei twee kindjes, we willen er ook voor hen zijn.”

Wat geeft jou voldoening, Elise?

“Als klanten bij ons komen en we hen advies geven waarmee ze aan de slag kunnen. Dat ons werk iets oplevert, dat de klant tevreden is. Daar ben je zelf tevreden over en dat straalt af op je medewerkers.”

“We zeggen het de klanten ook als het niet goed is. Als hun vaste kosten te hoog zijn, hun winstmarge te laag, als ze niet efficiënt genoeg werken. Eerlijk advies zodat ze tijdig kunnen ingrijpen. Als je een boekjaar pas evalueert tijdens de balansbespreking in augustus, ben je alweer een half jaar kwijt als er iets moet veranderen. We spelen veel korter op de bal.”

Voor hij accountant werd, werkte je broer bij een bank. Accountant zou hij nooit worden, die “saaie job van pa en ma”. Ik vermoed dat hij intussen is bijgedraaid?

“Doordat de banksector snel aan het evolueren was naar minder lokale kantoren en meer grote centrale diensten, twijfelde Robin op dat moment of hij wel genoeg voeling zou behouden met z’n klanten. In de accountancy draait het om mensen helpen, en sta je zeer dicht bij je klant. Dat is waar hij energie uit haalt, ik vermoed dus dat hij geen spijt heeft van z’n keuze.” (lacht)

Hoe kunnen we jonge mensen warm maken voor de stiel?

“Door ze te laten zien dat de job veel meer is dan werkdruk en administratie. In het begin moet je de basis onder de knie krijgen om het interessante deel te kunnen doen, de adviesverlening. Maar velen geraken niet zover. Nochtans is dat superplezant. Je ontmoet mensen, kunt ze helpen, krijgt diverse vragen. Als accountant word je adviseur en vertrouwenspersoon van een ondernemer, en daar haal je voldoening uit. Het is jammer dat jonge mensen dat luik niet zien, omdat ze afhaken tijdens hun eerste werkervaring. Vaak omdat ze zich daar niet snel genoeg kunnen ontplooien.”

En studenten: hoe krijg je die mee in het verhaal van de ‘accountant van vandaag’?

“Ik zou ze tonen hoe onze dag eruitziet en welke voldoening we halen uit onze job. We zijn de rechterhand van ondernemers en totaal niet meer de persoon die alleen de facturen opvraagt en inboekt, btw-aangiftes doet en van deadline naar deadline strompelt.”

“Als de ondernemer gelooft in het digitale verhaal en in ons, kunnen we echt mooie dingen realiseren door kort op de bal te spelen. Dan kan de ondernemer zich volop bezighouden met zijn of haar sterkte. Die rol moeten studenten en startende accountants zien.”

“Misschien was de accountant 20 jaar geleden een grijze muis, maar vandaag is dat absoluut niet meer zo. Het is niet meer de boekhouder zoals je ‘m misschien nog op tv ziet.”

“Ik ken mensen uit andere sectoren die superblij zijn dat ze zich hebben omgeschoold tot accountant. En zien wat de stiel echt inhoudt.”

Waar zie je jezelf over vijf jaar?

“Ik wil nog altijd kunnen zeggen dat we ons werk goed doen. Dat onze klanten tevreden zijn. En dat ze nog altijd kunnen bellen en mailen voor advies, dat ze vlot krijgen. Dezelfde werking als vandaag, maar iets groter. Lukt het niet om te groeien, of lijdt de kwaliteit van ons werk of de sfeer op kantoor daaronder, dan hoeft het niet. We zien wel hoe snel het gaat. Het is zeker niet zo dat we het streefdoel hebben om binnen 5 jaar met 15 medewerkers te zijn. Te snel groeien levert ook te veel druk op. En groei hangt uiteraard ook af van het feit of we bekwame medewerkers vinden. Lukt het niet om die mensen aan te trekken, dan gaan we minder nieuwe klanten aanvaarden.”

Je man is ook accountant, gaat het thuis soms nog over iets anders?

“Ja, daar waken we over. Ooit kreeg ik de vraag of we ontbijten met de Fiscoloog. Nee, dus.” (lacht)

Ben of ken je een jonge vennoot in een accountancykantoor? Laat het weten via elodie@accountancyvandaag.be